Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nos commodius agimus. Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus. At, si voluptas esset bonum, desideraret. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Duo Reges: constructio interrete. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Sint ista Graecorum; Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Bork: Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Bork: Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
Bork: In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Avaritiamne minuis?: Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
Bork: Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.
Si longus, levis.: Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Omnis enim est natura diligens sui.

Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in
voluptate, et ea quidem summa, esse dico.

Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;
Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.

Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?

Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.
Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Recte, inquit, intellegis. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.